Ήταν ουρλιαχτό και ήταν ψίθυρος
και κάθε που ανοίγω το παράθυρό μου, ακούω
πότε ουρλιαχτό και πότε τη βραχνή σου φωνή να σέρνεται νωχελικά
μου αρέσουν τα πουά, ο γιατρός μου είναι αισιόδοξος
δεν ήξερα πως δεν υπήρχες, να υπάρχω δεν ήξερα
έλα, πάρε με
πάω την τρέλα μου ταξίδι και τα χάπια μου είναι απαραίτητα
κόκκινα, μαύρα, μωβ, εγώ είμαι το πουά
συναισθηματική ψυχωσική συνδρομή είπε θαρρώ
εγώ δεν ξέρω, δεν άκουγα
έπαιζα με χρυσόσκονη, σκέτο θέατρο οι άνθρωποι
η μάνα σου είπε στη δική μου ότι γράφεις, ψέματα
καλά έκανα και την κοπάνησα
είμαι άλλωστε στυγνή καλλιτέχνιδα, 28% πίσσα
καμιά εξάρτηση, μόνο μικρά πουά χαπάκια και σεξ
με δανεικά αγόρασα την τελευταία δόση σχιζοφρένειας και ξόφλησα
μετά μ' έδιωξες, εφτά το πρωί ήταν μάλλον
και ήρθε το μπλε, το έκανα δικό μου
αιμορραγώ, δε θυμάμαι πότε έφυγες, δεν πρόλαβα, απλά δεν
ήρθες πρώτη φορά, είπες σ'αγαπώ
τα ξημερώματα εξαφανίστηκες απ' το κρεβάτι
τώρα τις νύχτες δεν κοιμάμαι, ζωγραφίζω τολίπες καπνού
πρέπει ν'αγαπάς; δε γίνεται χωρίς;
συστέλλομαι, λατρεύω τα άτσαλά σου γράμματα, έγραφα κι εγώ παλιά
μια φορά μόνο, δε σ' έχω ανάγκη
μόνο για να κοιμάμαι ίσως, τελείωσαν τα χάπια
συχώρα με όπου να 'ναι θα περάσει η επίδραση
θα είμαι φευγάτη πάλι, νευρωτική κι αληθινή
όχι
σου επιτρέπω να με αγγίξεις μέσα απ' τη σάρκα
αρκεί να μαζέψεις τα αίματα μετά, διόλου όμορφο θέαμα, βρέχει
φτάνει πια
τόλμησα να σφιχτώ πάνω σου λίγο πριν τελειώσεις τον καφέ
ζάχαρη να βάλω;
η ζωή δεν έχει πλάκα, πάω να κοιμηθώ
ξέχασα, δε μπορώ
το νούμερο που καλέσατε δεν αντιστοιχεί σε
συνδρομητή.
Μη σώσει
