THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

-

αυτά εδώ είναι οκτώ "σ'αγαπώ" από τα χιλιάδες που ποτέ δε σου έγραψα και ποτέ δε σου είπα:

σ'αγαπώ
σ'αγαπώ
σ'αγαπώ
σ'αγαπώ
σ'αγαπώ
σ'αγαπώ
σ'αγαπώ
σ'αγαπώ

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

ένα μικρό δυαδικό σύστημα

γιατί να είμαι το 0 
κι εσύ το 1
αφού μαζί κάνουμε το 10; 

#


Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

χρεωκοπία υπό έλεγχο

δεν υπάρχει καμιά μεγαλύτερη δυστυχία από το να είσαι
πλήρης
κάθε μέρα που περνάει περιμένεις κάτι να σε κάνει να
κατρακυλήσεις από το πολύχρωμο
βάθρο σου
κάθε νύχτα στερεύει το μυαλό σου από
σκέψεις
στερεύει το χαρτί σου από
λέξεις
στερεύουν τα δάχτυλά σου από
μουσική
δεν πονάς
δεν πονάς
δεν πονάς
το μόνο που μέσα σου
σαλεύει
αυτό το άλλοτε
κοχλάζον

είναι ό,τι απέμεινε από τη σχιζοειδή τέχνη σου, πασχίζοντας
απεγνωσμένα
να εξαλείψει τη σκηνοθετημένη
ευτυχία   (σου)



Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

γ

δεβλέπωδενακούωδενξέρωδενκαταλαβαίνειςδε
νιώθωδεμ'αρέσειδεναντέχωδενπρέπειδεμπορώδεμιλάςδεσ'ακούωδεμου
λεςδερωτάωδεναπαντάςδεμενοιάζειδεθυμάσαιδενξεχνάωδεθέλωδεθέλωδε
θέλωδεσκάωδεσενοιάζειδενπρόλαβα.

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

αποδημητικό


πίσω απ' την κάθε καληνύχτα σου
καραδοκεί
το "εγώ" μου το
αναίμακτο
κι αυτό το αφοπλιστικό,
το αμείλικτο
"εμείς"

πόλεμος

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

επίλογος

κάθε πρωί ξυπνάω με μια ελπίδα
όλη μέρα τη βλέπω να παλεύει
το απόγευμα αρρωσταίνει
το βράδυ έχει πια πεθάνει


Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

φεύγω;


είναι σαν να είσαι εδώ για μένα
κι εγώ να 
λείπω.

πού είμαι;


Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

ξανά (το σύνολο 6)


Κάθε βράδυ δουλεύω σκληρά
σε συναρμολογώ απ' την αρχή
μπαλώνω τα κομμάτια ένα ένα
μοχθώ να σμιλέψω το κρανίο σου
έρποντας να φυτέψω τις ρίζες των μαλλιών σου
να χτίσω τη ραχοκοκαλιά σου
πνοή να δώσω στα χείλη σου
να κάνω τη γλώσσα σου να πλαταγιάζει
αναρριχώμαι στα εύθραυστα ακόμα κόκκαλά σου
ξεκουράζομαι μια στάλα στο αριστερό σου βλέφαρο
καμιά φορά φωλιάζω και στο δεξιό
να ζωγραφίσω τον ήλιο στα χέρια σου πασχίζω
και το φεγγάρι χαμηλά στην κοιλιά σου
αφουγκράζομαι νηφάλια τα τριξίματα του λαιμού σου
και μεθώ απ' το σάλιο σου.

Κάθε βράδυ δουλεύω σκληρά,
επισκευάζω το πιο λεπτοδουλεμένο
ερείπιο.

i carry your heart(i carry it in my heart)

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Συσκευασμένη Ευτυχία #4

~ Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να σ'αγκαλιάσω. Ποτέ δε σε κοίταξα στα μάτια. Εσύ πάλι, με κοιτούσες συνέχεια, ασταμάτητα, πάντα καχύποπτα κι ερωτηματικά. Σάστιζες με τα ματωμένα ρούχα μου, τα λεκιασμένα χέρια μου. Εγώ σώπαινα και κοιμόμουν, κοιμόμουν με τις ώρες. Δε μ'ένοιαζε που ορμούσες στο σπίτι ουρλιάζοντας, κραυγάζοντας τα δριμύ κατηγορώ σου, την αδιάσειστη ενοχή μου για όλα αυτά που ποτέ δεν είχαν σημασία. Σε αγνοούσα σχεδόν επιδεικτικά, έφευγα ανέκφραστη απ'το σπίτι. Κατηφόριζα το δρόμο με πρωτόγνωρη αναισθησία και τα χλιαρά 'καλημέρα' των γειτόνων ίσα που ακούγονταν κι ύστερα αργοσβήνανε σαν τις αγριάδες σου στ'αυτιά μου. Κλείνανε κι αυτοί τ'αυτιά τους, τα μάτια τους κι ούτε που έψαχναν να δουν τι κάνεις, να ρωτήσουν, να μάθουν για τη φασαρία στο σπίτι μας, να επιρρίψουν ευθύνες, να κάνουν πηγαδάκια στο καφενείο, στα σπίτια τους, να μάθουν γιατί φωνάζεις, αν σε πονάω, αν με χτυπάς κι άλλα τέτοια θλιβερά. ~

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

πράξη

Αλυχτούν οι λυγμοί
ακατάστρεπτου πλην φθαρμένου
κορμιού
οι μήτρες κυλιούνται σ'ανήλιαγες
ψυχές
γλώσσα φτωχή, αναπαυόμενη
στην ασυλία της
σάρκας σου.

Τετέλεσται.