το ημερολόγιο ενός ψεύτη

Ημέρα 28η

η ανάμνηση

Χωρίς καμιά αμφιβολία θα απορείς. Με όλη μου τη βαθιά, ταπεινή ειλικρίνεια, λέω να καταφρονήσω τον εαυτό μου που δεν είναι αρκετά ποιητής, να γίνω φτωχή, ζητιάνα, φυλακισμένη σε ήχους. Εγκλωβισμένη σε οθόνες και οράματα. Και θα αγκαλιάσω τη μοίρα μου και θα την κουβαλώ για πάντα στην ψυχή μου. 


η ψυχή

Μπορεί κουτό, μπορεί ανώριμο. Αλλά εγώ σ'αυτό βρίσκω το έμβρυο μιας προσωπικότητας. Αν καταφέρω ποτέ να συνταράξω βίαια την ύπαρξη μου και στρέψω τη ματιά μου στο ερώτημά σου. Και βγάλω την ειρωνεία από το χείλι μου. Αυτό είναι όλο, με δυο λόγια: να Ζω την τέχνη. Να αφήνω κάθε σπόρο συναισθήματος να φυτρώσει στα γραφτά μου. Κι ο χρόνος ανύπαρκτος να είναι. Στην ανείπωτη μοναξιά του με έκλεισε ο χρόνος.


ο χρόνος

Βυθίστηκα στον εαυτό μου και έψαξα τις ρίζες στις πιο ανήλιαγες γωνιές του μυαλού, στο εξομολογήθηκα. Δεν έγραψα ερωτικά τραγούδια ή πιασάρικα μυθιστορήματα, μον' αυτό το ανώριμο απόσπασμα. Με μια αυθόρμητη υποψία για τις σκληρές δοκιμασίες του ποιητή. Επιτηδευμένες ανησυχίες θα πεις εσύ και θα προσηλυτιστείς στον κόσμο των ανέραστων. Στο αγωνιώδες πεπρωμένο σου.


το πεπρωμένο

Μέσα μόνο σε μια σκέψη κρύβονται χιλιάδες οργασμοί δημιουργίας. Γι'αυτό επανέρχομαι στο χρόνο και κρίνω πως επιδίωξη είναι μόνο η βαθιά εσωτερικευμένη μοναξιά. Ο νους απαλλαγμένος από κάθε είδους βία και περιφρόνηση κατέχει τη γνώση. Να εκφράζει τον έρωτα και την υπόσταση. Κολυμπά στα βαθιά, σωσίβιο δεν υπάρχει. Πόσοι και πόσοι στάθηκαν ανίκανοι να σωθούν.. Πιάστηκαν από τα ψεύτικα παιχνίδια που επινόησε ο άνθρωπος, όχι για να αγαπήσει τους τρόμους του, αλλά για να μην αντικρύζει κατάματα τη βαθύτατη σοβαρότητα της ζωής.


τα ατροφικά 'αλλά'

Δεν υπάρχει τίποτα εδώ μέσα που θα μπορούσα να το καταλάβω.

Τρομαγμένη η ψυχή  β ο υ β α ί ν ε τ α ι .