αυτό δεν είναι ποίηση, μόνο νιτρογλυκερινική κραυγή ενός ξωτικού

Ναι, μετά από καιρό επιστρέφω με ένα ακόμη ασυνάρτητο κείμενο.
Και ναι, μετά από καιρό, τις κραυγαλέες μου βλακείες αποκήρυξα σιωπηλά.
Και για να υποστηρίξω το παρελθόν μου είμαι ικανή ν'αλλάξω την ιστορία.
Και δε σας κοροιδεύω, αλλα είμαι ικανή να τα βάλω ακόμη και με τη φύση αν δεν ανταποκρίνεται στις αισθητικές μου απόψεις.
Λυπάμαι πολύ αλλά διαψεύδω τις ελπίδες σας εδώ και τώρα.
Μερικά λάθη είναι πια λάθη, μα έχει κι άλλα που εξακολουθούν να είναι προσφορά.
Γι'αυτό σας ρίχνω λάσπη και κοροιδεύω τη μαυρίλα σας.
Σας λείπει βασικά η στενή επαφή με την επιφάνεια της γης και η συλλογικότητα.
Προδοτικά εγκαταλείπετε το πιο χαλασμένο κομμάτι του κόσμου σας.
Ομολογουμένως, από καλλιτεχνική άποψη, μέχρι που αγγίζετε συναισθήματα σχεδόν ανθρώπινα.
Αλλά στην πλειοψηφία σας έχετε περισσότερο τάσεις που φανερώνουν παρακμή, καμιά φορά μάλιστα φτάνουν στα όρια της απόλυτης αφαίρεσης.
Παίρνετε για σκιές τις απλές αποχρώσεις, για φανταστείτε τι φρίκη.
Είμαι αισιόδοξη παρόλ'αυτά.
Πιστεύω πως τα πράματα δεν είναι τόσο άσχημα για να μη μπορείτε να λέτε στους ανθρώπους την αλήθεια.
Απροπό, τα μεγάλα λόγια έχουν ένα καλό: μπορεί να κρυφτεί πίσω τους ένας μικρός άνθρωπος.
Εμένα βασικά μ'ενδιαφέρουν τα ελαφρά αναγνώσματα, μην κοιτάτε τώρα.
Μια μέρα μου 'ρθε η όρεξη να ζωγραφίσω τη νύχτα. Πήρα ένα άσπρο κραγιόνι, ένα κομμάτι χαρτί και άρχισα να ζωγραφίζω. Πάνω στην ώρα ήρθε ο Εφιάλτης και με ρώτησε τι φτιάχνω. ''Ζωγραφίζω τη νύχτα'', του αποκρίθηκα. Με κορόιδεψε. ''Άσπρη νύχτα, που ακούστηκε;''. Μου κακοφάνηκε. 
"Μη σκας, υπάρχουν και χειρότερα'', μούγκρισε κάτω απ' το παράθυρό μου μια αγελάδα, και πάνω στη σόμπα έβρασε και χύθηκε ο καφές.
Νευρίασα, άρπαξα τον καφέ και τον έχυσα πάνω στη ζωγραφισμένη νύχτα. Ο γείτονας πήρε την αγελάδα του κι έφυγε, κι ο Εφιάλτης με χτύπησε στην πλάτη: ''Τα βλέπεις, τώρα είναι άλλο πράμα, τώρα είναι νύχτα πραγματική. Μοσχοβολάει κιόλας. Αυτό θα πει ρεαλισμός'', είπε κι έφυγε. 
Δεν ξέρω ακριβώς τι θα πει ρεαλισμός, μα κείνο που ξέρω είναι πως τα λόγια του δεν με ευχαρίστησαν. Γιατί η μαύρη η νύχτα, η θεοσκότεινη, δεν μ'αρέσει καθόλου.
Καμιά φορά η ίδια η αλήθεια λέει, αλήθεια δεν υπάρχει. Έτσι, από φρονιμάδα.
Η μάσκα είναι το μόνο πρόσωπο που διαλέγετε μοναχοί σας. 
Έχετε τόσο πολλή συνείδηση που χωρίς κόπο, πουλάτε μπόλικη.
Και μη φοβάστε, αφού δεν έχετε αξία, δεν κινδυνεύετε τουλάχιστον να υποτιμηθείτε.

Ω αστερόεν ηλεκτροσόκ του ελέους ο αιώνιος πόλεμος ξεκίνησε.