Ανώνυμο

Θραύσματα
σπασμένα γυαλιά
κι εκείνη
στο
σκοτάδι
να αποκρυπτογραφεί
σκιές
στα ερείπια
το αίμα στις
φλέβες
κυλά ασταμάτητα
σφυροκοπά
στα
μάτια
δάκρυα
παγωμένα
νέκρα
το μυαλό
κενό
εμμονή
δεν κοιμάται
τα βράδια
κουβάρια τα
σεντόνια
κι αυτή
αδιάκοπα
να στριφογυρίζει
με το τηλέφωνο
αγκαλιά
να το κοιτάζει
σχεδόν
παρακλητικά
ικετευτικά
τα τσιγάρα
τελειώσαν
δεν αντέχει
αγωνιά
ασφυκτυά
σε ζητά
σα να ζει
παρασιτικά
χάρη
σ'εσένα.
Καληνύχτα
σου
λέει
καληνύχτα
και
πεθαίνει.


Et si tu n'existais pas dis-moi pourquoi j'existerais...