τέλος δεν έχουν οι εραστές

θέλω να γίνω τα χείλη σου

να μου γελάς

τα σωθικά μου να γεμίσουνε καπνό απ' τα τσιγάρα σου

τα μάτια σου, τα γεμάτα υποσχέσεις

μη και στερέψω από σένα

να σμιλέψω πάνω μου τις γωνίες του προσώπου σου

θέλω να γίνω το σώμα σου

να απομνημονεύσω τις ουλές σου, να ανοίξω τις πληγές σου πιο 

πολύ

κι ύστερα να τις αγαπήσω

τα χέρια σου να γίνω μια στιγμή, 

στο πονεμένο μου κορμί να τα κολλήσω

θέλω να γίνω η πιο βαριά αναπνοή σου, η βρώμικη 

απ' το ποτό και τα τσιγάρα

να γίνω θέλω το προσκεφάλι σου

στο στήθος μου μονάχα να κοιμάσαι θέλω

θέλω να γίνω το σπίτι σου

να θες να φύγεις από μένα μα πάντα σε μένα να 

γυρνάς

θέλω να είμαι οι στίχοι του αγαπημένου σου τραγουδιού

να με σιγοψιθυρίζεις στα καταγώγια που συχνάζεις

ο μόνος θεατής στο θέατρό σου να 'μαι γω

να με γκρεμίσεις θέλω και να με ξαναχτίσεις απ' την 

αρχή

θέλω να γίνω το πιο σκληρό ναρκωτικό σου

να σβήνει η ανάσα σου στα ανοιχτά μου πόδια

θέλω να γίνω το σκληρότερο ναρκωτικό σου, το πιο

σκληρό

σε θέλω; 

ηδονή ανεπαρκής

πέρασε καιρός, θυμάσαι ρε συ;

από τότε που τα χέρια σου χάραζαν τη γυμνή μου

σάρκα

δε με νοιάζει που πια δεν έρχεσαι -αναρωτιέμαι παρ'όλα αυτά

αν θυμάσαι την ανάσα μου να κόβεται σαν μου 

ψιθύριζες πόσο με 

θες

θυμάσαι; 

πως έμαθα να εξαγοράζω τις 

αναστολές σου,

πως είχες γίνει η ενδορφίνη μου ρε

θυμάσαι;

κι αν θυμόσουν ίσως ξαναγράφαμε το αβέβαιο μέλλον μας ρε

ξανά

να θυμάσαι πως ήσουν το άλλο μου μισό μάλλον

ξέρεις ρε, ένα από τα πολλά άλλα μου μισά

απόψε θυμήθηκα πως βαρεθήκαμε την ωραία μας κομεντί

και πως μια μέρα έφυγα γιατί μου είπες δε μοιάζουμε καθόλου, 

θυμάσαι;

μα ίδιοι είμαστε ρε βλάκα, να το θυμάσαι

και μακάρι να ήμουν άλλη 

ή ίσως να το εύχεσαι για τις άλλες που δε θα είναι ποτέ 

εγώ

και να σου λείπω άραγε, τη γεύση τη θυμάσαι; 

δε θυμάμαι να μου λείπεις ρε, αλλά μου λείπει να θυμάμαι

πόσο ήθελες να σε 

θέλω και 

θέλω να με καταστρέψεις, μόνο εσύ

που τόλμησες να με κερδίσεις

θυμάσαι, πόσο προσπάθησες να ξεριζώσεις από μέσα μου 

τον έρωτα;

θυμήσου ρε πόσο πόνεσα και προσποιήθηκα και καταναλώθηκα

και τα βράδια που πλαγιάζαμε με ξένους, τα θυμάσαι; 

και θυμάσαι, τα βράδια που με σκότωνες και τα πρωινά που σε μισούσα, το ξέρω πως

θυμάσαι

σ'αγαπώ, να το θυμάσαι

μη μου μιλάς γι' αγάπες μου είπες, θυμάσαι;

it's you and me baby.. it's always gonna be you and me