ειδώλου σκέψη

κι ας υποθέσουμε πως 

στον καθρέφτη μέσα

βλέπω σάπια κι αποτρόπαια

κι υπέροχα

απωθημένα

τσαλακωμένα με στάχτη, μ' όνειρο

περίτεχνα στολισμένα με
θραύσματα βραχνά

στα χείλη κοκκινάδι

 
κι αν υποθέσουμε πως
ο καθρέφτης
μαρμαρωμένη μάγισσα είναι
σάρκινη και μοχθηρή
λοβοτομημένη με ουλές
με θάνατο
συνεπαρμένη
κι αν λιώνει, σε χιλιάδες κομμάτια
αν σπάει



μέσα του βλέπω μονάχα τη χλωμάδα μου,
δεν είμαι ακόμα του χεριού του